8/30/2012

28 rozdział

Z perspektywy Blanki w tle
@bmills jest głupią suką i nie zasługuje na @Real_Liam_Payne
„Ciekawe co Liam widzi w @bmills , pewnie jest z nią z przymusu”
„nie rozumiem czemu hejtujecie @bmills. Jest miłą dziewczyną, której naprawdę zależy na @Real_Liam_Payne. Spotkałam ich kiedyś na mieście, są bardzo słodką parą. 
@bmills leci pewnie tylko na jego kasę. bo kto chciałby być z kimś takim jak ona? nawet niewidomy by się przestraszył”
„Widać, że @bmills jest głupią blondynką, która tylko wie czym różni się szminka od błyszczyku. Żałosne…”
„A ja życzę im szczęścia. Widać, że są razem szczęśliwi i chcę by byli ze sobą już na zawsze. @bmills + @Real_Liam_Payne = Love Forever”.
Miliony obelg na temat mojego związku z Liamem. Nie rozumiem tych dziewczyn, które głównie mają jedenaście- czternaście lat. Nie mogą zrozumieć tego, że jak mieszkają we Włoszech czy gdzieś indziej, to nie będą miały możliwość związania się z Liamem? Szansa na to jest jak jedna na milion. Tylko nielicznym się udaje. Gdybym wcześniej była fanką One Direction i gdyby, któryś z nich miał dziewczynę zapewne byłabym smutna, ale nie rozumiem po co od razu w Internecie kogoś obrażać. Czy te dziewczyny mnie znają? Wiedzą jaka jestem naprawdę? Rozumieją, że też mam jakieś uczucia? Zapewne nie, gdyż one myślą tylko o chłopaku w którym są bezgranicznie „zakochane”. Jednak na twitterze można spotkać także fanki, które są bardzo miłe. Jednak hejterów jest więcej. Ich liczba co chwilę wzrasta. A mnie z każdą minutą ich słowa bardziej bolą. Ponownie zaczęłam przyglądać się postom, które mnie obrażają i po chwili rzuciłam na łóżko swój telefon, gdyż słowa, które napisały te osoby, były bardzo niemiłe. Mam po prostu tego wszystkiego dość. Liam, który wszedł akurat do swojej sypialni, zdziwiony moim zachowaniem spytał:
-Co się stało? 
-Mam tego dość- odpowiedziałam zdenerwowana. Z powodu stresu i złego samopoczucia zaczęłam rękoma zaczesywać swoje włosy do tyłu. Chciałabym opanować ten tik, jednak nie potrafię.
-Czego?- zapytał, chcąc mnie objąć. Jednak ja uniknęłam tego, odsuwając się od niego. Czułam jak do oczu zaczynają napływać mi łzy. Widziałam także, że Liam zastanawia się o co mi znowu może chodzić. Często miewam swoje humorki, jednak dzisiaj mój zły nastrój jest uzasadniony. Mój chłopak spojrzał na telefon, który przed chwilą rzuciłam na łóżko. Sięgnął po niego i zaczął przyglądać się wpisom, które nie dawno przeglądałam. Ruszał ustami czytając posty, które dodały jego fanki. Po moich policzkach spływały łzy. Nadal nerwowo poprawiałam swoje blond włosy. Liam po przeczytaniu kilku lub może kilkunastu wpisów spojrzał na mnie i gdy zauważył, że płaczę, szybko do mnie podszedł.
-Blanka, proszę nie przejmuj się-powiedział, chcąc mnie objąć. Jednak ja się ponownie się nie dałam, gdyż odsunęłam się od niego.
-Jak mam się nie przejmować, gdy te twoje zagorzałe fanki co chwilę mnie obrażają? Dlaczego uczepiły się mnie, a nie Alice czy Franky? Ich tyle osób nie hejtuje. 
Liam jednak nie odpowiedział na moje pytanie, tylko spuścił wzrok. On wie, ale nie chce mi powiedzieć. Czyżby czegoś się bał? Może nie chce mnie zranić swoimi słowami? 
-Ty wiesz, prawda?- zapytałam chcąc usłyszeć jaki jest powód tego, że jego fanki mnie nienawidzą. Otarłam wierzchem dłoni, swoje policzki i twardym wzrokiem przyglądałam się brązowowłosemu. Denerwował się.
-Wiem-odpowiedział nieśmiało, spoglądając przez okno. 
-Powiedz mi- zażądałam od niego zbyt surowym głosem. Zdziwiony spojrzał na mnie. W jego brązowych tęczówkach dostrzec można było lęk i może trochę współczucia. Czyżby było aż tak źle?
-Nie wiem…- zaczął Liam, lecz ja mu szybko przerwałam.
-Powiedz. Proszę- dodałam spokojniejszym już trochę głosem. Jednak łzy, które spływają po moich policzkach pokazują, że targają mną różne emocje.
-To przez to, że się tak wtedy upiłaś. Zrobiłaś nie tylko sobie wstyd, ale również nam wszystkim- odpowiedział szybko, chcąc jak najszybciej zakończyć tą kłótnie. Czyli właśnie o to wszyscy mieli do mnie pretensje. Że wypiłam zbyt dużo alkoholu? Jestem nastolatką, która dojrzewa i popełnia błędy. Nawet osobom z najmocniejszą głową, zdarza się doprowadzić do takiego stanu.
-Mam dość- powiedziałam, zabierając z dłoni Liama mój telefon. Schowałam go pośpiesznie do kieszeni czarnych rurek i już chciałam opuścić sypialnie mojego chłopaka, gdy on nagle pojawił się przed drzwiami.
-O co ci znowu chodzi?- zapytał lekko zdenerwowany już całą tą sytuacją. Naprawdę jestem pełna podziwu, że tyle ze mną wytrzymał. Jestem kobietą z charakterkiem i tylko nieliczni ze mną wytrzymują. Widocznie Liam już nie może tego znieść. 
-O co mi znowu chodzi? Po raz kolejny twoje napalone fanki obsmarowują mnie w Internecie na jakieś debilnej stronie. Wyzywają mnie od najgorszych i niby w ogóle nie powinnam się tym przejmować. A jednak ich słowa mnie bolą. Bo od najmłodszych lat przyzwyczajona jestem do tego, że opinia ludzi powinna być dla ciebie ważna i to właśnie nią powinien poniekąd kierować się człowiek. Ich zdaniem powinnam przejść na dietę lub po prostu umrzeć. Którą opcje wybierasz? Bo ja myślę, że ta druga jest bardziej interesująca. Wiesz, wreszcie media miały by o czym mówić. „Dziewczyna Liama Payna popełniła samobójstwo”, tak już widzę te nagłówki w gazetach- powiedziałam ze wściekłością w głosie. Może moje słowa zabrzmiały trochę zbyt złośliwie, ale jednak powiedziałam całą prawdę. 
-Proszę cię, przestań. To nawet nie jest śmieszne- odpowiedział, łapiąc mnie za moją dłoń. Wyrwałam ją jednak i ponownie zaczęłam mówić:
-Ha ha ha- zaśmiałam się z sarkazmem.- Widzisz ja się śmieje- dodałam wskazując palcem na swoją twarz.- Zrozum Liam, że ja mam dość tego, że na każdym kroku zaczepiają nas twoje fanki. „Oh, Liam dasz nam autograf?”, „Oh, Liam będziesz moim mężem?”, „Oh Liam patrz kupiłam ci żółwia, zabawkę z Toy Story i łyżkę. Bój się”. „Oh Liam będziesz obserwował mnie na Twitterze? Będę miała czym się lansić przed koleżankami”- mówiłam, udając przy tym głos trzynastoletnich fanek. 
-Przecież wiedziałaś, że jak zwiążesz się ze mną będziesz miała takie życie- odpowiedział, zachowując poniekąd zimną krew. Na jego miejscu już dawno wybuchłabym krzykiem. Ale on, tak samo jak Franky chyba nigdy nie podnosi aż tak bardzo głosu. Chociaż może gdy się zbyt mocno zdenerwuje.
-Ale nie sądziłam, że na każdym kroku atakować mnie będą fanki. Lub, że nie będę mogła pójść na piwo, by napić się z przyjaciółmi- powiedziałam chcąc wytłumaczyć mu jak ja się czuję. Może on jest do tego przyzwyczajony, ale ja nie. 
-Pójście na piwo z przyjaciółmi oznacza spokojnie wypicie alkoholu. A nie upicie się w trupa, tak by zarzygać później podłogę. Powiedz mi Blanka czego tak naprawdę się spodziewałaś? Że będziemy każdego dnia wychodzić na super randki do kina, gdzie nikt nie będzie prosił mnie o autograf? Może chcesz bym zrezygnował ze śpiewania w One Direction?- zapytał z drwiną i sarkazmem w głosie. Tak naprawdę nigdy się nad tym nie zastanawiałam, ale wiem, że to na pewno ułatwiłoby nam całą sytuację. Nie odpowiedziałam, na jego pytanie i on dalej kontynuował:
-Chciałabyś, prawda? Ale zrozum, że ja tego nie zrobię. Nie ważne czy prosiłabyś mnie całymi dniami i nocami. Oni są moimi przyjaciółmi i to jest coś co kocham. Nigdy z tego nie zrezygnuje. Nawet jakbym miał stracić przez to miłość swojego życia. Bo jeśli mnie kochasz, to, to zrozumiesz. A jeśli nie…- powiedział nie dokończając zdania. I co w takiej sytuacji powinnam zrobić? Wiem, że będąc z Liamem powinnam go kochać, ale nie jestem pewna co do moich uczuć. Co jeśli to jest tylko zauroczenie? W każdej chwili mogę zakochać się w kimś zupełnie innym. Spojrzałam na smutną twarz Liama i zauważyłam, że w oczach ma łzy. 
-Powinniśmy chyba na razie od siebie odpocząć. Ten związek źle na nas wpływa- powiedziałam, szeptem. Głos przy tym mi się załamywał. Czy robię dobrze wypowiadając te słowa? Mój chłopak, znaczy były ze smutkiem spojrzał na mnie i wycierając oczy powiedział.
-To twoja decyzja. Rób co chcesz ja cię do niczego nie zmuszam.
-Może zostaniemy przy…- zaczęłam, lecz on przerwał mi.
-Nie. To nie będzie dobry pomysł. Ciężko jest przyjaźnić się z kimś kogo się kocha. Ale skąd ty to możesz wiedzieć- dodał spoglądając w stronę okna. Nic już nie mówiąc, ominęłam go i szybkim rokiem opuściłam jego sypialnie. Powstrzymując łzy, zbiegłam po schodach i przebiegając obok zdziwionego Nialla z miską chipsów wybiegłam z ich mieszkania. Chcę jak najszybciej znaleźć się w przytulnym domku, gdzie w spokoju będę mogła popłakać. Nie chcę pokazać babci czy dziadkowi, że przez kogoś cierpię. Nie mogę pokazać im, że jestem słaba. Nie tak mnie przecież wychowali. Zmęczona dłuższym już biegiem, zaczęłam iść szybkim krokiem. Na szczęście byłam już blisko mojego domu. Im bliżej niego byłam tym moim oczom ukazywała się postać, która siedziała na schodach. Czyżby to Francais przyszedł odwiedzić swoich prawych opiekunów? Ale przecież ma klucze i jeśli nawet nie ma ich w domu, to i tak wszedłby do środka by tam na nich poczekać. Lecz gdy weszłam na posesję poznałam, że jest to Adrienne, moja matka. Kiedy mnie zauważyła, wstała i uśmiechnęła się.
-Cześć Blanka, przyszłam porozmawiać z babcią, ale niestety jej nie ma-powiedziała, a ja głośno westchnęłam próbując uspokoić łzy. 
-To wejdź do środka. Zbiera się chyba na deszcz- dodałam patrząc w chmury. Z północnej strony Londynu nadciągały burzyste chmury, który zapowiadały, że zapewne dzisiejszego wieczoru będzie padał mocny deszcz. Z trzęsącymi rękoma wsadziłam klucz do zamku i z trudem przekręciłam go. Czułam na sobie wzrok mojej matki, która z zaciekawieniem pochłaniała każdy mój ruch. 
-Chcesz się czegoś napić?- zapytałam zupełnie obojętna. Niby jest osobą, którą nienawidzę, ale czasem trzeba okazać chodź trochę kultury i zaproponować gościowi jakiś napój.
-Z chęcią. Może wodę- odpowiedziała idąc za mną do kuchni. Adrienne usiadła na krześle, na którym zawsze ja siadałam i cały czas uśmiechając się, zaczęła bawić się swoimi dłońmi. Wyjęłam telefon i jak zwykle odblokowałam go chcąc sprawdzić która godzina. Jednak przed spojrzeniem na zegarek sięgnęłam po dwie szklanki, do których nalać chciałam wodę. Spojrzałam w dół i zobaczyłam na telefonie mnie i Liama. Na tym zdjęciu całowaliśmy się. Wyglądaliśmy na szczęśliwych. Zdziwiona tym widokiem upuściłam na ziemię dwie szklanki, które się roztrzaskały. Zareagowały one tak samo jak moje serce. Zostało ono złamane. Ale to moja wina. Zasłużyłam sobie na to. 
-Blanka nic ci nie jest?- zapytała moja matka, która nagle podeszła do mnie.
-Nie, wszystko w porządku- odpowiedziałam ze łzami w oczach. Chciałam schylić się po szkło i pozbierać je, ale nie mogłam. Muszę wygadać się komuś kto mnie posłucha. Franky zawsze ma w dupie to co do niej mówię, a Alice wyjechała. Zostawiła mnie tu samą. 
-Tak naprawdę to nic nie jest w porządku- odpowiedziałam wybuchając przy tym płaczem. Adrienne przytuliła mnie, próbując w ten sposób uspokoić moje łzy. 
-Blanka będzie dobrze- mówiła brązowowłosa, głaszcząc mnie przy tym po głowie. 
-Nie. Nic nie będzie w porządku- powiedziałam, gdy obie usiadłyśmy przy czteroosobowym stole w kuchni. Ja po jednej stronie, a ona naprzeciwko mnie. Cały czas trzymała moją dłoń, którą gładziła swoim palcem. 
-Co się stało?- zapytała patrząc mi w oczy. Mają ten sam odcień brązu co oczy Francaisa. Tak bardzo jest do niego podoba. 
-Co się stało?- zapytałam samą siebie z sarkazmem. Nadal płakałam.- Hmm… Moja przyjaciółka, która choruje na anoreksję sobie wyjechała zostawiając mnie. Druga kocha jednego, a jest z innym. No i zapomniałam o najważniejszym. Zerwałam właśnie dzisiaj z chłopakiem, który jako jedyny na tym kurewskim świecie mnie kocha. Tak, myślę, że powinniśmy się cieszyć. 
-Nie mów tak. Wiele osób cię kocha- powiedziała mama. 
-Niby kto? Dziadkowie? Francais? Oni się nie liczą- odpowiedziałam zrezygnowana. Nie lubię takich właśnie tekstów.
-My z ojcem cię bardzo mocno kochamy- rzekła, ściskając moją dłoń. Zdziwiona spojrzałam na nasze ręce. Może nie powinnam ranić kolejnej osoby? Zbyt wiele szkód wyrządziłam w ciągu ostatnich kilku dni. Nie chcąc zrobić przykrości Adrienne nie zabrałam dłoni.
-Gdybyście mnie kochali nigdy nie zaczęlibyście brać narkotyków i pić alkoholu- powiedziałam, zbyt wściekłym głosem. Widziałam, że brązowowłosą bolały te słowa. Ale właśnie taka jest prawda. 
-Sama doskonale wiem, że sama czasem palisz i pijesz. Więc zapewne wiesz jak postępują nastolatkowie- dodała, surowszym już tonem. Może miała rację.
-Ale jednak gdybym miała dziecko... Ba, nawet dwójkę to odstawiłabym na bok narkotyki. Nigdy w życiu nie oddałabym dzieci swoim własnym rodzicom. To było i będzie dla mnie czymś niedorzecznym. Jeśli nie chcieliście dziecka to trzeba się było kurwa zabezpieczać albo się nie ruchać. Problem byłby rozwiązany. 
-Sądzę, że nie jesteś jeszcze na tyle dojrzała by zrozumieć to wszystko-odpowiedziała, zabierając z mojej ręki swoją dłoń. Otarłam wolną już ręką, spływające po policzku łzy i chcąc zmienić temat, zapytałam:
-A o czym chcesz porozmawiać z babcią?
-Chcemy z ojcem zabrać ciebie i Francaisa na miesiąc do Paryża. Twój brat jest już pełnoletni i sam może decydować o tym co będzie robić. Inaczej jest z tobą. Ale mam nadzieję, że Anna się zgodzi.
Jej słowa zdziwiły mnie, gdyż po piętnastu latach chce nagle być dobrą mateczką, która na miesiąc przyjmie mnie pod swój dach. Przykro mi, ale mnie to nie przekonuje. Może Francais chce zamieszkać ze swoimi kochanymi rodzicami w Paryżu, ale niech mnie do tego nie miesza. Ja zostaje tu. Z rodziną, przyjaciółmi i byłym chłopakiem. Nie mam zamiaru się stąd wynieść. To Londyn był zawsze moim domem. 
-Nie. Nie. Nie. Nigdzie nie jadę. Ja tu zostaję- zaprotestowałam. Zdziwiona Adrienne spojrzała na mnie. Widziałam w jej oczach złość. Chciała najprawdopodobniej nakrzyczeć na mnie, ale uspokoiła się, gdy usłyszałyśmy, że ktoś wchodzi do domu. Siwowłosa staruszka weszła do salonu, a następnie powoi truchtając pokazała się w kuchni z uśmiechem na ustach.
-Oh Blanka i Adrienne . Właśnie zastanawiałam się kto jest w domu. Nie miałaś być u Liama?- zapytała zwracając się w moim kierunku. Ruchem głowy zaprzeczyłam, a moja babcia dodała:
-Adrienne, a ty co tu robisz?
-Ona właśnie wychodzi- powiedziałam pośpiesznie. Nie chcę by moja matka rozmawiała właśnie teraz na temat wyjazdu. Wcześniej sama muszę jej o tym powiedzieć i przekonać ją do tego, że nigdzie nie chcę jechać. Brązowowłosa kobieta wstała z krzesła i żegnając się ze swoja teściową opuściła nasz dom. 
-Matko Boska. A cóż się tu stało?!- krzyknęła Anna, zauważając na podłodze, dwie rozbite szklanki. 
-Rozkojarzyłam się i je upuściłam- odpowiedziałam nieśmiało. Schyliłam się na podłogę chcąc pozbierać rozbite szkło, ale babcia szybko przegoniła mnie rękoma i w żarcie powiedziała:
-A idź mi stąd. Jeszcze się skaleczysz i będziesz miała bliznę na rękach. Lepiej powiedz mi po co przyszła tu Adrienne. Wiesz, nigdy jej tak naprawdę nie lubiłam. Nie rozumiem co twój ojciec w niej widzi. Zawsze udawała taką milutką i kochaną, a tak na prawdę jest zwykłą żmiją- mówiła moja babcia, sprzątając z ziemi kawałki rozbitego szkła.
-Chciała się dowiedzieć czy chcę z nimi w wakacje pojechać na miesiąc do Paryża- powiedziałam mając nadzieję, że babcia uzna ten pomysł za niedorzeczny. 
-A chcesz jechać?- zapytała, gdy wyrzucała kawałki szkła do kosza na śmieci.
-Nie za bardzo- odpowiedziałam, a babcia uśmiechnięta spojrzała na mnie i mi odpowiedziała:
-To sprawa załatwiona. Nigdzie nie jedziesz i tyle. A teraz uśmiechnij się słoneczko. Nie masz się co martwić. Wszystko się jakoś ułoży, tylko cierpliwie musisz czekać.
Może moja babcia ma rację. Wszystko będzie dobrze, jak każdy z nas ochłonie. 
-Idę do siebie- powiedziałam, zabierając z blatu swój telefon, na którym ustawione jako tło miałam zdjęcie moje i Liama. 
-Zaproś Liama jak chcesz!- krzyknęła babcia, gdy ja już wchodziłam po schodach do swojego pokoju.
-Nie może dzisiaj przyjść. Jest zbyt zajęty!- odkrzyknęłam okłamując po raz kolejny swoją babcię. Ciekawe po ilu dniach zrozumieją, że nie jestem już z Paynem. To był jak na razie jedyny chłopak, którego zaakceptował mój dziadek. Jak on to mówił „To doskonały kandydat na zięcia. Mądry, przystojny, dobrze zbudowany i na dodatek utalentowany. Wspaniałe życie z nim będziesz miała”. Szkoda, że zniszczyłam tą szansę. Ale stało się. Sama tak zdecydowałam. Ludzie popełniają błędy, by później czegoś się nauczyć.


http://my-mysterious-love.blogspot.com/

tylko proszę nie zabijajcie mnie za to, że rozbiłam związek Liama i Blanki. Ale proszę się nie martwić. Wszystko jakoś się ułoży. I chciałabym wiedzieć, czy w ogóle słuchanie muzyki którą wam proponujemy do czytania rozdziałów :) 

55 komentarzy:

  1. Kurcze tak mi przykro,że Blanka i Liam się rozstali.. Mam jednak nadzieję,że wyjaśnią sobie wszystko w przyszłych rozdziałach :) Czekam na kolejny.

    OdpowiedzUsuń
  2. Świetny rozdział ;*

    Zapraszam do sb i liczę na komentarzyk czy coś:
    http://onedirection-imaginy-pati.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  3. szkoda , że Liam i Blanka nie są już razem . Mam nadzieję , że sobie wybaczą i znów będą się wzajemnie kochać . ♥ Rozdział świetny jak zawsze . :3

    OdpowiedzUsuń
  4. O jejku :C. Aż mi się smutno zrobiło jak Blanka rozstała się z Liamem. Nie nie miam zamiaru cię zabijać wasze opowiadanie i to wy kierujecie życiem bohaterów. Rozdział genialny. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  5. Z-A-J-E-B-I-S-T-Y!!!!!!!!!nie mam zamiaru cię zabijać.... xDD
    Świetny,znakomity cudo! Kiedy kolejny? Z kogo perspetywy?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Z perspektywy Alice, najprawdopodobniej w sobotę - Alice :)

      Usuń
  6. :C Szkoda że Blanka nie jest z Liamem. :c Czekam na kolejny. Pozdrawiam. xx

    OdpowiedzUsuń
  7. Nie zabijemy Cię, jakiś zwrot akcji od czasu do czasu się przyda :) czekam na następny :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Rozdział jak zwykle ZAJEBISTY *.* . Zawsze słucham muzyki którą dodajecie do rozdziału :]. Czekam na następny rozdział :). Poprostu uwielbiam waszego bloga <3.

    OdpowiedzUsuń
  9. Zapraszam na nowy rozdział : http://love-pain-addiction.blogspot.com/

    Uwielbiam wasz blog <3

    OdpowiedzUsuń
  10. Nie ma to jak nagłe rozbicie związku.
    Rozdział super, a piosenki, które dodajecie do nich dają lepszy nastrój ;)))

    Przypomniałam sobie teraz jak mówiłyście nie dawno, że ostatni rozdział będzie z perspektywy 2 osób i że macie nadzieję, że was za to nie zabijemy i... teraz się nad tym zastanowiłam i już chyba domyślam się jak może się to skończyć, ale mam nadzieję, że to o czym myślę to nie prawda i czekam na Happy End :D

    Czekam na nn z perspektywy Alice ~ Dariaaa

    OdpowiedzUsuń
  11. Szkoda, że zerwali... Będą próbować odbudować ten związek ?
    Rozdział Niezwykły

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. oczywiście, że będą starać się odbudować ten związek. ale trzeba zastanowić się nad tym czy im się to uda - Alice :)

      Usuń
  12. Zajebisty <3
    Alex

    OdpowiedzUsuń
  13. oo genialny! *.*
    Nowy rozdział, zapraszam:
    http://i-still-feel-it-every-time-1d.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  14. Super!!
    Jestem pewna że im się uda odbudować związek.

    Mam do was pytanko, a mianowicie: Macie już pomysł na nazwę nowego bloga i głównych bohaterów ?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tak. wszystko już wymyśliłyśmy. wystarczy tylko zacząć pisać - Alice :)

      Usuń
    2. A mogła byś podać nazwy?? Proszę<33 xx

      Usuń
    3. beautiful, fameous and rich :)- Franks xx

      Usuń
  15. super ! ;3
    mam nadzieję, że jednak im się ułoży ;)

    OdpowiedzUsuń
  16. Smutne... :( Mam nadzieje ze do siebie wrócą...
    Zapraszamy równiez do nas na kolejny rozdział :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Boże ! Widzisz, a nie grzmisz ! Wy mi powiedzcie jak można aż tak świetnie pisać ? Powinnyście wydać książkę, byłabym pierwsza w kolejce po nią :D
    Rozdział jak zawsze świetny. Szkoda, że Blanca i Liam się rozstali, ale mam nadzieję, że jakoś między nimi się ułoży, no zobaczymy :)

    OdpowiedzUsuń
  18. jak ja kocham ten blog !! : D
    Dlaczego ?! J sie pytam dlaczego rozbiłaś ich związek ? Uff... uspokój się, i tak bd razem :D

    Kiedy następny :*

    OdpowiedzUsuń
  19. Ja muzyki słucham !
    Rozdział świetny ~!

    OdpowiedzUsuń
  20. b. fajny rozdział . Będę z chęcią czytać następne i słuchać proponowanej muzyki do czytania ;d

    OdpowiedzUsuń
  21. Liam <3.
    fajnie, że się zejdą. :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Gdzie ty tu widzisz, że się zejdą? ;O
      Zapraszam na drugi rozdział --> http://whengirlssay.blogspot.com/ oraz na : http://lifeisacontinuousgame.blogspot.com/

      Usuń
  22. zapraszam na 33 ;)
    www.paradise-with-you.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  23. Ojj szkoda że Blanca i Liam się rozstali... :(
    no cóż.. czekam na kolejny rozdział. ;***

    OdpowiedzUsuń
  24. rozdział świetny, zresztą nie musze pisać, bo to oczywiste, muzyki również słucham, ale nie do tego zmierzam
    Mianowicie, dziś myślałam nad tym opowiadaniem i tak wpadło mi do głowy, ze to co piszecie, było by świetnym filmem bądź serialem dla młodzieży. Jest genialne i takie nietypowe. Taki film z chęcią bym obejrzała od pustych Hann Montan czy innego nic nie uczącego serialku.
    Brawa dla was.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. my też bardzo często o tym rozmawiamy, że film na podstawie czegoś takiego byłby bardzo interesujący. przynajmniej naszym zdaniem, bo chętnie byśmy coś takiego obejrzały. - Alice :)

      Usuń
  25. genialny rozdział, z resztą jak zawsze ! ;33 tylko szkoda, że Blanka zerwała z Liamem, ale tak jak piszesz, zapewne wszystko się ułoży ;**
    będzie jakiś rozdział z perspektywy Alice ? ;)
    czekam na nn, pisz szybko <3
    ps.szczerze, ja też bym obejrzała taki serial Swee *__*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. będą jeszcze rozdziały z perspektywy Alice - Alice :)

      Usuń
  26. Nie no ! Myślałam, że Blanca nigdy nie zerwie z Liamem, a tu BAM ! ;/ Na szczęście tak jak napisałaś ma się ułożyć i mam nadzieję, że się to jednak NIE ZMIENI :)
    Prędzej myślałam o Frnaky. Chodzi mi o to, że zerwie ze swoim chłopakiem.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Aaa zapomniałam. Słucham waszej muzyki i jest genialna. I wykonawca i dobrana :D

      Usuń
  27. Kurcze, szkoda, że kolejna para się rozstała :( Mam nadzieję, że w końcu ktoś z nich wszystkich będzie razem :)
    xoxo

    OdpowiedzUsuń
  28. Długi ten rozdział. Ale na prawdę wciągający. Świetnie piszesz. Aż tak, że przez cb zastanawiam się czy nie usunąć swojej "e-książki", która przy tym jest... no..em... może się schować.

    Pozdrawiam .xx

    (Stylessowa xx z Harry Styles Polska)

    OdpowiedzUsuń
  29. Niee no, kolejna para? WHY?! Liam to taki dobry człowiek, cierpliwy i opiekuńczy dla Blanki... Media oraz 'fani' zniszczyli ich związek :(
    Wkurzają mnie rodzice Millsów :D
    Jestem strasznie ciekawa co u Alice. Kiedy będzie rozdział pisany z jej perspektywy?
    Lubię muzykę, którą dodajecie do rozdziałów, nadaje wszystkiemu klimat.
    Pozdrawiam, Ania. <3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. następny rozdział będzie z perspektywy Alice - Alice :)

      Usuń
  30. Świetny.<3
    Czekam na kolejny.:*

    OdpowiedzUsuń
  31. Szkoda, że się popsulo między nimi, to była taka Hmm para idealna, no ale to dowód ns to, że nigdy nic nie wiadomo :)

    OdpowiedzUsuń
  32. Kolejny niesamowity rozdzial :D Jestescie naprawde bardzo utalnetowane, potraficie tak swietnie pisac ! Szkoda, ze Liam i Blanka sie rozstali ;/ Mam szczera nadzieje, ze pomiedzy nimi sie ulozy ... Czekam na nexta Xxx

    http://give-me-love-like-never-before.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  33. muzyka nadaje temu dobre tło naprawdę a co do rozdziału zdziwiłam się mam nadzieje że jednak po burzliwiej kłótni wrócą do siebie i co czekam na kolejny rozdział z ciekawością Paulina xx

    OdpowiedzUsuń
  34. Widzę, że duuużo się zmieniło podczas mojej nieobecności xd
    Ogólnie to poprzednie rozdziały hm zdziwiła mnie ta rozmowa Zayna z Faith, mam nadzieję, że Franky będzie z Harrym.
    Jestem też ciekawa co u Alice...Tylko nie rozumiem tego czemu się rozstali..to przez kłótnię czy przez to, że ona wyjeżdża ?
    A co do tego rozdziału to Blanca w sumie postąpiła według niej dobrze, ale nie wydaje mi się. Mam wrażenie, że ona Liama na prawdę kocha i żałuje tego, że się rozstali. Jestem ciekawa co dalej wymyślicie więc czekam na nexta;3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. przez to, że Al nie powiedziała Niallowi o wyjeździe tylko czekała do ostatniej chwili lecz w końcu to wyszło ze strony F bo to ona powiedziała o wyjeździe siostry - Franks xx

      Usuń
  35. Świetne *.*
    Zapraszam do mnie <3

    OdpowiedzUsuń
  36. Niestety nie słucham. :P
    Próbowałam, ale wtedy nie mogę się skupić na czytaniu ;)
    Ważne, że jeszcze do końca nie zepsułyście związku Alice i Nialla :D
    I nie zepsujecie -_-
    Tak, to groźba ;P
    Kocham <333
    Niall's wife :)

    OdpowiedzUsuń
  37. Wowwww... ale dużo się dzieje *.* Boski rozdz ;*
    Zapraszam do mnie ; jessica-swan.blogspot.com
    Jest 10 rozdz <3

    OdpowiedzUsuń
  38. No Nie Mogę ! Jak Wy to robicie ?! No po prostu to jest Boooskie !! Mega !! Wgl na każdy tak reaguje x D
    No i nareszcie coś będzie o Alice ; DD
    Szkoda że Liam i Blanka się rozstali ; (
    Ale mam nadzieje że będą razem. później . ; *
    Kocham Was .! ♥

    OdpowiedzUsuń
  39. ŚWIETNY!!! Prosze pisz szybko nn!

    OdpowiedzUsuń
  40. rozdział świetny, szkoda mi tylko trochę Liama i Blanki, no ,ale cóż, mam nadzieje ze jeszcze bd razem, a co do muzyki to dopiero w 20 rozdziale się zorientowałam,ze to o muzykę chodzi i ze się ja włącza -.- *jestem debilem *

    OdpowiedzUsuń
  41. Super :* czekam na kolejny :D

    OdpowiedzUsuń
  42. wiadomo ,że chciałaś/chciałyście urozmaicić opowiadania i coś zmienić ..ale kurde ,Liam i Blanca?przecież to związek idealny ;/ wraz z ich rozstaniem posypały się moje nadzieję na to że cuda się zdarzają :C tworzycie coś cudownego ,coś co np mi pomaga w życiu codziennym podejmować dobre decyzje itp ..boniu niech do siebie wrócą :C

    OdpowiedzUsuń